شبکه نمایش خانگی در سراشیبی سقوط است

کاهش قدرت اقتصادی مخاطب نیز قطعاً بر خرید محصولات نمایش خانگی اثرگذار خواهد بود.

به گزارش مشرق، شکایت بهرام رادان از تهیه‌کننده و پخش‌کننده سریال «رقص روی شیشه» و اقدام لیلا حاتمی در جدا شدن از سریال «نهنگ آبی» اولین چالش سینماگران در شبکه نمایش خانگی به حساب نمی‌آید. این شبکه در اولین حضور جدی خود یعنی سریال «قهوه تلخ»، تولد ناقص‌الخلقه‌ای داشت و همچنان مشکلات ساختاری بسیاری با وجود VOD و IPTVها دست و پاگیر شبکه نمایش خانگی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنچه به عنوان رکوردشکنی در شبکه نمایش خانگی در پخش سریال «هیولا» عنوان شده است، نشان می‌دهد در شبکه فیلیمو حدود ۱۹۰ هزار نفر هر قسمت از سریال هیولا را تماشا کرده‌اند. حق اشتراک ماهانه حداکثر ۲۵ هزار تومانی این شبکه ما را راضی می‌کند بپذیریم هر قسمت از هیولا ۲ هزار تومان عایدی مالی داشته باشد که در بهترین حالت فروش ۴۰۰ میلیونی در هر قسمت خواهد بود. این مبلغ قابل قیاس با خرید ۱۰ میلیارد تومانی رایت این سریال توسط فیلیمو (به ادعای روزنامه جام جم) نیست و وضعیت «رکوردشکنی شبکه نمایش خانگی» بخوبی می‌تواند نشان دهد که شبکه نمایش خانگی در چه وضعیتی به سر می‌برد.

بیشتر بخوانید:

هادی رضوی چگونه با پول معلمان رؤیاهای پسر شریعتمداری را تعبیر کرد؟ +تصاویر

بیشتر بخوانید:

تقسیم کار هنرمندان و مدیران برای تکمیل پروژه قبح‌زدایی از رابطه با اسرائیل +تصاویر

سود در ضرر مالی؟!

در حالی هر روزه اقبال برای تولید آثار در شبکه نمایش خانگی بیشتر می‌شود که تقریباً تمام مدیران ناظر و تولیدکنندگان به زیان‌ده بودن آن اقرار کرده‌اند. به جز ۶-۵ سریال برجسته، تقریباً تمام سریال‌های دیگر در این شبکه از لحاظ اقتصادی شکست خورده‌اند. این شکست اقتصادی در شبکه نمایش خانگی دلایل متعددی با خود به همراه دارد. از جمله می‌توان به کم‌توجهی مخاطبان ایرانی به کپی‌رایت اشاره کرد که بازار دانلود غیرقانونی سریال‌های این شبکه، پرمخاطب‌تر از بازار توزیع فیزیکی و دیجیتال آن است. ذائقه مخاطب ایرانی به رایگان تماشا کردن سریال خو کرده است. سریال‌های رایگان صداوسیما و دانلود غیرقانونی سریال‌های باکیفیت خارجی هم بر این امر تاثیرگذار بوده و از همین رو ممکن است مخاطب حاضر نباشد به آسانی از جیب خود برای تهیه مجموعه‌های نمایشی هزینه کند. بالا رفتن هزینه تولید در سال‌های اخیر موجب شده هزینه تولید هر قسمت از سریال‌های نمایش خانگی به طرز عجیبی افزایش یابد و در این بین کاهش قدرت اقتصادی مخاطب نیز قطعاً بر خرید محصولات نمایش خانگی اثرگذار خواهد بود. همچنین بخش زیادی از سریال‌های شبکه نمایش خانگی با سرمایه‌های کلان و نامعلوم تهیه شده است که این مساله موجب شده هزینه ساخت فیلم در این شبکه‌ها از جمله دستمزد بازیگران به شکل نجومی افزایش پیدا کند و راه را برای سایر سرمایه‌گذاران سینمایی ببندد.
 

سریال نصفه و نیمه و مخاطبی که مهم نیست!

اگرچه شروع به فعالیت جدی شبکه نمایش خانگی با اقبال مخاطبان همراه شد اما این اقبال در مقاطع مختلف با عملکرد غیرحرفه‌ای سازندگان رو به افول گذاشت و اعتماد مخاطب را نسبت به این شبکه‌ها کاهش داد؛ از ابتدای شروع به کار جدی این شبکه یعنی قهوه تلخ، این مجموعه برخلاف توجه مخاطبان به آن، نصفه و نیمه در پایان راه رها شد و اعتراضات بسیاری را برانگیخت. قسمت آخر سریال «ابله» به کارگردانی کمال تبریزی هیچگاه منتشر نشد. سریال «عشق تعطیل نیست» بعد از حدود ۵ قسمت دیگر ادامه پیدا نکرد. سریال «احضار» که به نظر می‌رسید بناست در ژانر وحشت به عنوان نخستین اثر شبکه نمایش خانگی به نمایش درآید، از قسمت نهم به بعد دیگر منتشر نشد.کارنامه سریال‌های نیمه‌تمام شبکه نمایش خانگی ادامه‌دار است اما بی‌توجهی سازندگان نسبت به مخاطبان و سلب اعتماد آنها به همین جا محدود نمی‌شود. بسیاری از مجموعه‌های این شبکه نمایش خانگی تلویحاً قول فصل بعدی را به مخاطب خود داده بودند در حالی که هیچگاه خبری از آنها نشد. «عاشقانه»، «آسپرین»، «عالیجناب» و… از جمله همین سریال‌ها بودند که مخاطبان از تماشای فصل دوم آنها محروم شدند و اکنون هم خبر می‌رسد که «رقص روی شیشه» بناست زودتر از موعد به پایان برسد و این رفتار غیرحرفه‌ای و ضد مخاطب سازندگان موجب شده است مخاطبان اعتماد کمتری نسبت به سریال‌های نمایش خانگی داشته باشند.
 

بی‌رنگ در سرزمین تنوع‌طلبی‌ها!

شبکه نمایش خانگی یکی از ظرفیت‌های بالقوه سینماگران ایرانی برای تنوع بخشیدن به مضامین و ژانرهایی است که پیش از این کمتر به آن پرداخته شده است. در واقع این شبکه می‌تواند تولید محصولات نمایشی را به سمت گونه‌هایی ببرد که سریال‌ها و فیلم‌های ایرانی را از یکنواختی خارج کرده و ذائقه مخاطب را از فیلم‌های شبیه به هم خارج کند اما اگر یکی، دو اثر را از این میان فاکتور بگیریم، می‌توان شبکه نمایش خانگی را نمونه مبتذل شده و هجوآمیز سریال‌های تلویزیونی دانست که رفع محدودیت‌ها نه‌تنها نتوانسته به آنها کمک برساند، بلکه تولیدکنندگان را به سمت ساخت آثاری بی‌کیفیت‌تر از نمونه‌های تلویزیونی آنها گسیل داشته است. عدم شناسایی ذائقه مخاطب ایرانی، ناتوانی کارگردان‌های ایرانی در تولید محصول با ژانرهای متنوع، ضعف قصه‌پردازی و پناه بردن به هنجارشکنی برای جذب مخاطب، بی‌توجهی به بافت فرهنگی جامعه ایرانی و تجربه‌گرایی در فضاهای غیرمرتبط با ساختار فرهنگی ایرانی‌ها، تنها بخشی از دلایلی است که موجب شده کیفیت محصولات شبکه نمایش خانگی نازل‌تر از نمونه تلویزیونی آنها شود. ظرفیت بالقوه شبکه نمایش خانگی در تنوع بخشیدن به مضمون و ژانرهای نمایشی عملاً بلااستفاده مانده است و ترجیحی وجود ندارد تا مخاطب این شبکه را به تماشای تلویزیون ترجیح دهد، آن هم با صرف هزینه بیشتر.
 

سریال گلشیفته

سازمان سینمایی و پیچ سقوط نمایش خانگی!

تداوم فرآیند کنونی در شبکه نمایش خانگی بی‌شک به ورشکستگی و تعطیلی آن خواهد انجامید. هم‌اکنون نیز این شبکه به عنوان پدیده‌ای زیان‌ده شناخته می‌شود که می‌توان یکی از دلایل عدم اعلام دقیق میزان فروش و هزینه تولید فیلم‌های شبکه نمایش خانگی را همین امر دانست. به هر ترتیب وزارت ارشاد و سازمان سینمایی به‌عنوان متولی این شبکه یکی از مقصران اصلی وضعیت کنونی آن به حساب می‌آید. رهاشدگی در نظارت محتوایی و کم‌توجهی به کیفیت محصولات تولیدی موجب شده است وضعیت این شبکه به حالتی غیرطبیعی سوق پیدا کند. اگر سازمان سینمایی اهمیت بیشتری برای نظارت بر کیفیت سریال‌های نمایش خانگی قائل می‌شد، قطعاً مجموعه‌های نصفه و نیمه رها شده‌ای چون ابله، احضار، عشق تعطیل نیست و… وارد این شبکه نمی‌شدند و مخاطبان را نسبت به این فضا بی‌اعتماد نمی‌کردند. به گزارش وطن امروز، سازمان سینمایی استفاده از اهرم‌های قانونی برای تعهد به پخش تمام قسمت‌ها و رعایت حقوق مخاطب در این شبکه را نادیده گرفته است. همچنین طراحی سازوکار اجرایی برای ارزیابی کیفیت این مجموعه‌ها موجب می‌شد مجموعه‌هایی چون «ممنوعه» پس از پخش با سانسور مواجه نشوند. چالش‌های موجود نمایش خانگی گستره وسیعی را دربر می‌گیرد و کم‌توجهی سازمان سینمایی نسبت به این چالش‌ها قطع به یقین سهم بالایی در ورشکستی شبکه نمایش خانگی خواهد داشت.

منبع: مشرق

کلیدواژه: وعده های روحانی امام جمعه کازرون بازار سکه و ارز قتل همسر نجفی آسپرین رقص روی شیشه روزنامه جام جم ژانر وحشت سریال احضار سریال هیولا صدا و سیما صداوسیما عاشقانه عالیجناب کمال تبریزی لیلا حاتمی نهنگ آبی وزارت ارشاد وطن امروز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۹۴۵۲۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پدر مددکاری اجتماعی ایران: تعطیل کردن نمایش خانگی دردی از بحران‌های اجتماعی دوا نمی‌کند

معضلات اجتماعی که دسته بزرگی از مسائل مختلف را در برمی‌گیرند، مدت‌هاست که به بخش گریزناپذیری از پرداخت به واقعیت‌ها تبدیل شده و انعکاس آن‌ها در فیلم و سریال‌ها از ملزومات شکل دادن به داستانی بر مبنای حقیقت محسوب می‌شود. اتفاقی که البته اغلب مورد نقد قرار گرفته و بخشی از شیوع همان معضلات به گردن آن انداخته می‌شود.   اما مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه نظری خلاف این موضوع دارد و معتقد است که نباید بار همه مسائل را بر گردن فضایی مثل نمایش خانگی انداخت، فضایی که بی‌پرده‌تر، از آنچه در جامعه شاهدش هستیم می‌گوید.   اقلیما در گفتگو با جوان آنلاین، در خصوص دخیل بودن رسانه‌های مختلف از جمله شبکه نمایش خانگی در اشاعه معضلی مثل اعتیاد یا مصرف دخانیات که در برخی از آمار به آن اشاره می‌‎شود‏، بیان کرد: زمانی که از یک مسئله اجتماعی حرف می‌زنیم، باید حواسمان باشد که آن معضل یک روزه به وجود نیامده و اشاعه آن به دست کم چند سال زمان نیاز دارد. در واقع نمی‌توان گفت که، چون در فلان سریال بازیگری سیگار می‌کشد، پس او باعث افزایش مصرف دخانیات شده است، بلکه تمام این آثار معلولی از علت اصلی هستند.   او با تأکید به لزوم رفع علت هر معضلی از پایه و اساس آن افزود: در این چرخه اگر به عنوان مثال دزدی را گرفتند، نمی‌توان گفت، چون پلیس حواسش نبود، او دزد شده چرا که تبدیل یک انسان به فردی که دزدی می‌کند در یک لحظه اتفاق نمی‌افتد، بیکاری، گرانی و موارد دیگری هستند که به هم متصل‌اند و در نهایت باعث می‌شوند تا یک نفر دست به دزدی بزند.   در سوی دیگر اگر به من بگویند فردی دو سال است که درگیر اعتیاد شده، من آن را نمی‌پذیرم و مثلا اگر آن فرد ۲۲ ساله باشد، می‌گویم او ۲۲ سال است که اعتیاد دارد چرا که از بدو تولد او تا این سن موارد گوناگونی مثل شرایط اجتماعی، مدرسه، محیط، جامعه و ... در رشد او و سوق دادنش به این سمت دخیل بوده‌اند، تا جایی که او دیگر طاقت نیاورده و درگیر این جریان شده است. به همین دلیل است که قبل از ارائه هر آماری باید ریشه آن را پیدا و حل کرد.   عدم وجود آمار متقن هم یکی دیگر از مواردی بود که اقلیما با اشاره به آن گفت: هر کسی که درباره موضوعی آماری را ارائه داد، قابل قبول نیست و باید دلیل و مدرک داشته باشد چرا که در واقعیت ما به معنی واقعی کلمه آمار دقیقی از اشاعه معضلات مختلف نداریم.   در این میان هر فردی به خودش اجازه می‌دهد تا حرف بزند و آمار بدهد‏، جریانی که در کلِ مملکت ما اغلب به چشم می‌خورد و باعث شده تا هر کسی در هر فضایی پیرامون جریانی که تخصصش را ندارد، نظر بدهد.   مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه   این جامعه‌شناس افزود: گاهی می‌گویند اگر جوانان گرایش بیشتری به سیگار و دخانیات پیدا کرده‌اند، به دلیل نمایش آن در سریال‌ها است، در صورتی که همانطور که اشاره کردم، این انعکاس معلول علت اصلی آن است. یک جوان سیگار می‌کشد، چون بیکار است‌‏، حوصله‌اش سررفته یا درگیر فشار‌های روانی شده که همین جامعه به آن وارد کرده است.   این قیاس هم مثل چسباندن عنوان افسردگی به هر بیماری است که حال خوبی ندارد.   جالب است بدانید هیچ روانشناس و روانپزشکی در زمینه افسردگی به معنای واقعی در ایران کار و تحقیق منسجم نکرده است و از طرفی به هرکسی که می‌گوید حالم خوش نیست، عنوان افسرده را می‌دهند!   این در حالی است که اتفاقا ما چندان افسرده واقعی نداریم، کسی که افسرده است نمی‌تواند بار‌ها با خانواده‌اش بحث کند یا حتی فعالیت خاصی داشته باشد، اما مثل خیلی از موارد‌‏، این عنوان یعنی افسردگی را به هرکسی که به دلایل مختلفی خوب نیست، اختصاص می‌دهند.   اقلیما با بیان اینکه نمی‌شود با پاک کردن صورت مسئله، جلوی مردم را گرفت، عنوان کرد: در ادامه همین جریان است که در خصوص فضایی مثل نمایش خانگی چنین آماری مطرح می‌شود تا بهانه‌ای باشد برای تعطیل کردن آن، اما نمی‌شود جلوی مردم و اشاعه معضلات اجتماعی را به این صورت گرفت و این اقدامات تنها دخالت در کار دیگری محسوب می‌شود.   ما در این موارد به علت‌ها فکر نمی‌کنیم و تنها معلول را می‌بینیم. می‌گوییم نمایش خانگی به بعضی بحران‌ها دامن می‌زند‏، پس باید آن را جمع کرد! غافل ازینکه با این اقدام مشکل را ده برابر کرده‌ایم، زیرا بعد این سوال به وجود می‌آید که اگر مردم این سریال‌ها را نبینند‏، پس چه چیزی را تماشا کنند؟ تلویزیونی را که هیچ برنامه‌ای ندارد و تنها معطوف به خبر و چند برنامه گفت‌‎و‌گو محور است یا ماهواره و رسانه‌های دیگر را؟   مردم نمایش خانگی و سریال‌ها را دنبال می‌کنند، چون قصه دارد و در جایی مثل تلویزیون این اتفاق وجود ندارد.   پدر مددکاری اجتماعی ایران در پایان خاطر نشان کرد: در تمام جوامع با مطرح کردن مشکلات به دنبال حل آن می‌روند‏، این اتفاقی است که باید به آن پرداخته شود نه آماری که در واقع وجود ندارد و یا دقیق و درست نیست. آمار باید برگرفته از تحقیقی مدون باشد نه اینکه بر مبنای نظر یک یا چند نفر شکل بگیرد و ارائه شود.   ما این شکل از آمار را نداریم، چون هزینه زیادی می‌طلبد و امروز استاد دانشگاه و محقق ما‏، راننده اسنپ شده، اما این بودجه در اختیارش قرار نمی‌گیرد، چون اگر بخواهد روی یک موضوع کار کند، باید هزینه زیادی صرف آن شود و وقتی این اتفاق نمی‌افتد، یک نفر صحبتی را مطرح می‌کند و دیگری با اعلام اینکه مثلاً شیوع اعتیاد را بررسی کرده‌ایم آن را مطرح می‌کند.   علاوه بر این ما با آسیب‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کنیم که همه و همه عامل شکل‌گیری معضلاتی مثل اعتیاد‏، بزهکاری و... می‌شوند. در این میان هم اغلب کسی پاسخگو نیست. کانال عصر ایران در تلگرام